Γράφει ο Τάκης Γιαννόπουλος*
Ένα από τα χειρότερα συναισθήματα, που μπορεί να βιώσει κάποιος – πόσο μάλλον ένα παιδί – είναι ηΑΠΟΡΡΙΨΗ.
Για να καταφέρει ένα παιδί, να μπει στις Ακαδημίες μιας Π.Α.Ε, σίγουρα δεν είναι κι εύκολο, συνάμα όμως δεν είναι και τόσο δύσκολο. Το να περάσει το παιδί κάποια δοκιμαστικά και να μην το επιλέξουν, σε μια ή δύο μέρες θα το έχει ξεπεράσει. Εάν όμως το επιλέξουν και μετά από 3 ή 7 χρόνια, του πουν : «Δυστυχώς η συνεργασία μας, έλαβε τέλος!»… δεν ξέρω πόσο εύκολα θα το ξεπεράσει!
Την τελευταία 10ετία, η αποκλειστική μου ενασχόληση με τις Ερασιτεχνικές Ακαδημίες ως προπονητής, αλλά και ως Γονιός, με παιδιά που «πέρασαν» από Π.Α.Ε, με έχει, αλλά και συνεχίζει να με γεμίζει, με απίστευτες εμπειρίες, όχι μόνο προπονητικά, αλλά κυρίως κοινωνικά.
Είχα την τύχη να γνωρίσω ανθρώπους, με τους οποίους αναπτύξαμε μια εξαιρετική σχέση φιλίας, αλλά και … ανθρωπάκια – φίδια, με τους οποίους φτάσαμε εκεί που … έπρεπε να φτάσουμε!
Σημείο αναφοράς, αλλά και κεντρικό θέμα συζήτησης για ΟΛΟΥΣ τους Γονείς, ήταν και θα είναι πάντα τα παιδιά μας!
Σίγουρα όταν μια Π.Α.Ε προσκαλεί στους «κόλπους» της το παιδί σου, είναι αδύνατον να μη χαρείς και να μην κάνεις όνειρα. Μόλις καταλαγιάσουν όμως τα χαμόγελα, κάποιος πρέπει να προσπαθήσει να ΔΕΙ και λίγο … παραπέρα κι΄ αυτός ο κάποιος, πρέπει να είναι ο Γονιός.
Το ότι μπήκε το παιδί στην Ακαδημία μιας Π.Α.Ε., δεν σημαίνει επ΄ ουδενί, ότι θα παίξει μπάλα σ΄ αυτήν! Μπορεί να παίξει κι αλλού ή και πουθενά! Η μεγαλύτερη ΠΑΓΙΔΑ βέβαια είναι αλλού.
Μπορεί να περάσει 2ετία ή και 4ετία που θα βρίσκεται το παιδί στην Π.Α.Ε και να μην έχει κάνει δελτίο και ξαφνικά μια μέρα, σε φωνάζουν και σου ζητούν να υπογράψεις, ειδάλως … χαιρετάς ! Το 99% σίγουρα υπέγραψε και κάποιοι εξ αυτών, το ίδιο βράδυ έκαναν και … πάρτι! Εννοείται βέβαια ότι Ν Ο Μ Ι Ζ Α Ν, ότι το επόμενο κάλεσμα, θα είναι για το … συμβόλαιο! Μέγα λάθος! Τότε αρχίζει ο Γολγοθάς!
Εδώ που τα λέμε, καμία Π.Α.Ε., δεν θέλει να καταστρέψει κανένα παιδί, ΟΛΕΣ οι Π.Α.Ε., θέλουν να μαζέψουν, ότι ταλέντο υπάρχει, να το «ξεζουμίσουν» και τότε θα κρίνουν αν πρέπει να επενδύσουν πάνω του ή όχι.
Αν πρέπει το κρατούν, αν δεν πρέπει … από δω παν΄ κι άλλοι! Απλά, ψυχρά και όμορφα! Και κάτσε εσύ μπαμπά, ν’ αναρωτιέσαι γιατί έδιωξαν το παιδί σου! Οι λόγοι τώρα που μπορεί να έδιωξαν το παιδί σου, μπορεί να είναι ένας, ή και πολλοί.
Ίσως να μην έχει τελικά, αυτό το «κάτι» που ψάχνουν ή να το’ χει … αλλά μέχρι εκεί. Ίσως, ναι μεν να είναι καλός παίκτης, αλλά η συμπεριφορά του, να μην ταιριάζει με την φιλοσοφία του Σωματείου.
Σε άλλες περιπτώσεις, π.χ. στους Τερματοφύλακες, μπορεί να κρίνουν, ότι σωματοδομικά δεν τους ικανοποιεί το παιδί κι ας πηδάει μέχρι τη ταράτσα! Όπως υπάρχουν και περιπτώσεις και είναι αρκετές, όπου καταφέρνουν και «επιβιώνουν» στις Π.Α.Ε, κάποια παιδιά, που θα δυσκολευόντουσαν να αγωνιστούν, ακόμα και στην Ακαδημία ενός μικρομεσαίου Ερασιτεχνικού Σωματείου! Αλλά επειδή υπάρχει ο … γνωστός του γνωστού ή της θειάς μου το κέρατο, καταφέρνουν και επιβιώνουν και μάλιστα για κάμποσα χρόνια, χωρίς να χάνουν προπόνηση, έχοντας στείλει … στο διάολο το Σχολείο και ενώ δεν έχουν, ούτε ΛΕΠΤΟ συμμετοχής σε επίσημο αγώνα, καμαρώνει ο μπαμπάς στο υπόλοιπο σόι, ότι ο «κανακάρης» του, παίζει στην … τάδε Π.Α.Ε.!
Τα όνειρα όμως, έχουν κι ένα τέλος! Και κάπου στα 16 με 17, που σοβαρεύει πλέον η κατάσταση, μοιραία ξεχωρίζει η οίρα απ’ το στάρι και δεν μπορεί να το σώσει το παιδί, ούτε ο … «γνωστός του γνωστού» και όοοολα αυτά τα χρόνια …. γεια σας!
Ο Γονιός λοιπόν, είναι αυτός που πρέπει να προστατεύσει και να ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΕΙ το παιδί για τα πάντα, αλλά κυρίως, για την Α Π Ο Ρ Ρ Ι Ψ Η !
Όταν το παιδί, μετά από 10 μπράβο και 5 καλές εμφανίσεις, «πετάει στα σύννεφα», φυσικά μπαμπά και θα χαρείς μαζί του, αλλά ΠΡΙΝ πετάξει για τα σύννεφα, ΟΦΕΙΛΕΙΣ να τον ορμηνέψεις, για το πώς θα είναι ασφαλείς οι πτήσεις του!
Αν «απογειωθεί» στα σύννεφα κι απ’ τη χαρά του, ξεχάσει να φορέσει … «αλεξίπτωτο», γι αυτό που θα συμβεί στην προσγείωση, θα είσαι υπεύθυνος ΕΣΥ!
Είσαι υποχρεωμένος λοιπόν πατέρα, γι΄ αυτή την ομολογουμένως ωραία «πτήση», να έχεις ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΕΙ καιρό πριν το παιδί σου, να του ‘χεις γεμίσει το «αλεξίπτωτο» με τις απαραίτητες συμβουλές, για μια ομαλή ή ανώμαλη προσγείωση, που θα τον κάνει πιο ώριμο και πιο δυνατό, διότι θ΄ ακολουθήσουν με το καλό κι΄ άλλες πτήσεις!
Πάμε λοιπόν σε κάποιες … ανώμαλες προσγειώσεις, για να ... θυμούνται οι παλαιότεροι και μαθαίνουν οι νεώτεροι!
«Προσγείωση πρώτη!»
Πριν από 4 χρόνια περίπου, ένα κρύο απόγευμα του Μάρτη, έξω από την πύλη μιας Μεγάλης Π.Α.Ε, περιμένοντας να βγουν τα παιδιά μας απ΄ την προπόνηση, διακρίνω μια μελαγχολική φιγούρα πίσω από τα δένδρα, να πηγαινοέρχεται παραμιλώντας! Ήταν ο Δημήτρης, εξαιρετικός πλέον φίλος, πατέρας ενός 17άχρονου τότε Τ/Φ, με πολύ καλά προσόντα -κατά τα λεγόμενα των προπονητών του- αλλά … κάτι ΔΕΝ τους ικανοποιούσε.
Πλησιάζω λοιπόν το Δημήτρη, τον ρωτώ τι συμβαίνει και μου απαντά: «Τάκη, άσε με, μου ‘χουν κοπεί τα πόδια, σήμερα θα ανακοινώσουν στο παιδί ότι το ΔΙΩΧΝΟΥΝ, γιατί δεν τους ικανοποιεί το ΥΨΟΣ!»
Πριν καταφέρουμε να αρθρώσουμε άλλη λέξη, βλέπουμε στο βάθος, την τραγική φιγούρα του «μικρού» να έρχεται προς το μέρος μας, με κατεβασμένο το κεφάλι, αργό βήμα και την τσάντα να σέρνεται στο δρόμο. Τα δικά μου παιδιά, θα έβγαιναν ένα τέταρτο αργότερα κι΄ ακόμα δεν θυμάμαι, αν τα πήρα στο σπίτι ή τα έχω αφήσει ακόμα εκεί!
Τέτοιο ήταν το σοκ, όταν αντίκρισα ένα 17άχρονο -τότε- ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ, με κατακόκκινα από το κλάμα μάτια, να μ΄ αγκαλιάζει και να με ρωτάει … γιατί ;;; ο Δημήτρης βουρκωμένος κι αδύναμος, δεν μπορούσε να κάνει βήμα, ο μικρός να με κοιτάζει στα μάτια και να με ρωτάει ακόμα πιο δυνατά … Γ Ι Α Τ Ι ;;; Κι΄ εγώ να προσπαθώ να βρω απαντήσεις, σ΄ αυτά τα απανωτά … γιατί!
«Προσγείωση Δεύτερη!»
Τέλη ΙΟΥΛΙΟΥ με μέσα ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, τηλεφωνική ενημέρωση κάποιας … Π.Α.Ε προς … κάποιους Γονείς : «Δυστυχώς, ΔΕΝ θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε την συνεργασία μας. Και τα 2 σας παιδιά, είναι ελεύθερα να προσπαθήσουν σε κάποιο άλλο σωματείο. Οι λόγοι; Άγνωστοι! Δεν τους εξήγησαν ΠΟΤΕ!
Αυτή η οικογένεια, 4 χρόνια τώρα ήταν υπό … διάλυση, διότι η βάση τους, ήταν 80 χλμ. μακριά από το προπονητήριο της Π.Α.Ε., ο μπαμπάς δεν μπορούσε να αφήσει τις δουλειές, οπότε ξεσπιτώθηκε … η δόλια η Μάνα, άλλαξε σχολείο στα παιδιά, νοίκιασε κι ένα σπίτι κοντά στο προπονητικό κέντρο και μετά από ένα σωρό έξοδα, κόπους και βάσανα, χαμένα σχολεία και φρούδες ελπίδες και όνειρα, έφθασε η ώρα του … πικρού Αντίο!
«Προσγείωση Τρίτη και καλύτερη!»
Στα 13 του ο «μικρός», περνά με επιτυχία τα δοκιμαστικά σε μια Μεγάλη Π.Α.Ε και εντάσσεται στις τάξεις της. Μετά από ένα χρόνο υπογράφει και το Δελτίο του και χαρές και πανηγύρια. Η βελτίωσή του εμφανής, όλοι ικανοποιημένοι και όλα εξελίσσονται ομαλά, φθάνοντας αισίως στην Κ 17, όπου … σοβαρεύει η κατάσταση.
Από εδώ και πέρα … αρχίζουν οι «τρικλοποδιές» και τα προβλήματα. Αλλάζουν οι συμπεριφορές, η στάση του προπονητή, οι επιλογές, τα .. «κονέ», οι αδυναμίες προς «κάποιους» κι άλλες αφορμές για να «ραγίσει το γυαλί»!
Στα 17 του πλέον ο μικρός, πιο ώριμος, με άποψη, «πατάει» καλύτερα στο γήπεδο και περιμένει τις ευκαιρίες του, οι οποίες για … κάποιους λόγους, μια έρχονται και μια φεύγουν! Και μ΄ αυτά και μ΄ αυτά, έφτασε η περίοδος του ξεσκαρταρίσματος της ηλικίας αυτής.
Προς έκπληξη της οικογενείας, ανακοινώνουν στο μικρό, ότι άνοιξε γι΄ αυτόν, η πόρτα της εξόδου! Η κατραπακιά ήταν πολύ μεγάλη και η στενοχώρια μεγαλύτερη!
Μέχρι εδώ, τα δέχομαι ΟΛΑ! Δεν είναι η πρώτη φορά, που μια Π.Α.Ε θα διώξει, με καλό ή με κακό τρόπο ένα παιδί … πάμε παρακάτω.
Η οικογένεια και ο μικρός, μαζεύουν τα «κομμάτια» τους και άμεσα αρχίζουν να ψάχνουν για … καινούργια στέγη. Δείχνουν εμπιστοσύνη σε κάποιον άνθρωπο, ο οποίος παίρνει το παιδί, το πάει στο εξωτερικό, το δοκιμάζουν, τους τρελαίνει, βλέπουν πάνω του κάτι που ΔΕΝ είδαν … κάποιοι άλλοι ή ΔΕΝ ήθελαν να δουν και του προτείνουν Επαγγελματικό Συμβόλαιο, με άμεση συμμετοχή στην Αντρική ομάδα!
Κι΄ αρχίζει το … έργο! Απευθύνεται ο μπαμπάς .. σ΄ αυτούς που τον ΕΔΙΩΞΑΝ, της πρώην αγαπημένης Π.Α.Ε, ζητάει την αποδέσμευση του μικρού κι΄ έρχεται η .. πρώην αγαπημένη και ζητάει με τη σειρά της, τα … Μαλλιά της κεφαλής της, για τα … ΤΡΟΦΕΙΑ λέει, 4 χρόνων!!!
Ποια ΤΡΟΦΕΙΑ ρε; Θα μας τρελάνετε ;;; εσείς δεν το ΔΙΩΞΑΤΕ το παιδί ; εσείς δεν του είπατε : «ΔΕΝ μας κάνεις!» εσείς δεν βάλατε την οικογένεια αυτή στο δρόμο των «ονείρων;» εσείς δεν τους τα γκρεμίσατε;
ΕΑΝ ΕΡΧΟΤΑΝ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ και ζητούσε να πάει σε μια άλλη Π.Α.Ε ή στο εξωτερικό, θα έλεγα εντάξει! Κι΄ εγώ θα ζητούσα χρήματα, γιατί ρε μικρέ, ΕΓΩ σε επέλεξα, ΕΓΩ σε «ξεζούμισα», ΕΓΩ σε βελτίωσα, επενδύω σε σένα και σε βλέπω για .. ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ!
Όταν όμως ρε φίλε, με «ξεζουμίζεις» και ΔΕΝ με βλέπεις … ΠΟΥΘΕΝΑ, με φωνάζεις και μου λες : «ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙΣ !» και με ΔΙΩΧΝΕΙΣ! Αφού λοιπόν ΔΕΝ σου κάνω και με διώχνεις, γιατί μου ζητάς αυτά τα … ΚΟΛΟΤΡΟΦΕΙΑ ; ΗΜΑΡΤΟΝ !
Πόσο πειραγμένη πρέπει να είναι η κολοζυγαριά που έχετε και γέρνει πάντα προς το μέρος σας; Πως γίνεται να γέρνει η ΠΟΥΤΑΝΑ η ζυγαριά προς τα … ΤΡΟΦΕΙΑ σας, ενώ από την άλλη υπάρχουν, οικογένειες, όνειρα, ελπίδες, άγχος, ψυχολογία, σχολείο, χρήματα, δουλειές και πάνω απ΄ όλα ένα παιδί;
Τέλος πάντων! Τώρα θα κάνω όμως λίγο και το Δικηγόρο του Διαβόλου.
Το 90% «ψοφάει» να μπει σε μια Π.Α.Ε, άλλοι πάνε με … «το σταυρό στο χέρι» και άλλοι … «φυλάνε κατουρημένες ποδιές»! Όταν λοιπόν σε δέχεται «μπαμπά» η Π.Α.Ε, δεν νομίζω να σου υπόσχεται κανείς, συμβόλαια και καριέρα! Δείχνεις ΤΥΦΛΗ εμπιστοσύνη πλέον σε κάποιους ανθρώπους κι εσύ … κάνεις όνειρα!
Οι άνθρωποι λοιπόν αυτοί, νυχθημερόν δουλεύουν πάνω στο παιδί σου, προσπαθώντας να το βελτιώσουν ΚΑΙ σαν ΑΘΛΗΤΗ, αλλά ΚΑΙ σαν ΑΝΘΡΩΠΟ. Για το σκοπό αυτό μάλιστα, συνεργάζονται με καλούς προπονητές, εξίσου καλούς γυμναστές, γιατρούς, διατροφολόγους, ψυχολόγους και σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές αθλητικές εγκαταστάσεις και την εξειδικευμένη τεχνογνωσία που διαθέτουν, (πω πω σάλια!) προσπαθούν να φέρουν και τα επιθυμητά αποτελέσματα!
Κι΄ ενώ εσύ μπαμπά, συνεχίζεις να … χτίζεις όνειρα, αυτοί οι άνθρωποι, ως ευσυνήδειτοι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ, συνεχίζουν την προσπάθεια της βελτίωσης του μικρού σου εκκολαπτόμενου άσσου. Το ότι θα κερδίσει ΠΟΛΛΑ πράγματα ο μικρός, αυτό είναι δεδομένο, το ΠΟΥ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ όμως, θα το κρίνουν αυτοί που ΕΣΥ ΑΦΗΣΕΣ να δουλέψουν με το παιδί, πάνω στο παιδί σου. Τώρα, αν κρίνουν ΛΑΘΟΣ ή ΣΩΣΤΑ … αυτοί έχουν το μαχαίρι, αυτοί και το καρπούζι κι΄ εσύ … το τρώς!
Συνήθως όταν πάνε όλα καλά, «πίνουμε νερό» στο όνομα της Π.Α.Ε και των ανθρώπων της κι όταν μας διώχνουν, αρχίζουμε τα … «ΤΙ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ !» και … «ΤΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΙΑΣΤΗΚΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ !»
Η Αλήθεια φίλοι μου είναι ότι ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ, αλλά ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΜΑΛΑΚΕΣ!
Όσο πιο «μικρό» είναι το Σωματείο, τόσο μικρά είναι και τα προβλήματα, όσο πιο «ΜΕΓΑΛΟ» είναι το Σωματείο, άλλο τόσο μεγαλώνουν και τα προβλήματα. Αυτό που δεν αλλάζει ΠΟΤΕ, είναι το ΛΑΜΟΓΙΟ! Είτε μικρό είναι το Σωματείο είτε μεγάλο, το ΛΑΜΟΓΙΟ παραμένει … ΤΕΡΑΣΤΙΟ! Απλά στο «μικρό» σωματείο κάνει το ... «αγροτικό» του και μεταπηδά στο ΜΕΓΑΛΟ για το .. μεταπτυχιακό του!
Κι΄ όταν λέω λαμόγιο, δεν εννοώ μόνο τους ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ, ο χώρος δυστυχώς λυμαίνεται και από ΠΟΛΛΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ!
Όσο για εμάς, τους ΓΟΝΕΙΣ, εάν δεν ήμασταν ΤΟΣΟ ΜΑΛΑΚΕΣ, δεν θα υπήρχαν και τόσα ΛΑΜΟΓΙΑ! Εμείς τους γεννήσαμε και για να ελαττώσουμε λοιπόν την εξάπλωσή τους, πρέπει να μεγαλώσουμε τις ελπίδες μας, αλλά σε μικρότερα όνειρα!
Να επιλέξουμε 2 από τα 5 όνειρα που κάνουμε για τα παιδιά μας! Να αποφασίσουμε αν τον θέλουμε ΑΘΛΗΤΗ ή ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ, να είμαστε ικανοί να κρίνουμε μέχρι που μπορεί να φτάσει και να τον ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΟΥΜΕ για όλες τις «τρικλοποδιές» που θα συναντήσει!
Μπορεί να «πέσει» σε έναν προπονητή, που θα πιστέψει σ’ αυτόν, θα τον βελτιώσει και θα πει και 2 καλές κουβέντες ΕΚΕΙ που πρέπει, για να «αγγίξει» ο «μικρός» το όνειρό του. Μπορεί όμως να πέσει και σε έναν προπονητή που δεν θα τον γουστάρει και θα προσπαθήσει να τον εξαφανίσει από τον ποδοσφαιρικό χάρτη! Αυτό τι σημαίνει; Ότι τελείωσε και η ζωή του παιδιού;
Δεν φταίει Κύριοι … καμιά Π.Α.Ε. Οι Π.Α.Ε είναι Ε Π Ι Χ Ε Ι Ρ Η Σ Ε Ι Σ, που κοιτάνε το συμφέρον τους και τα παιδιά μας είναι τα Π Ρ Ο Ι Ο Ν Τ Α, που θα τους φέρουν κέρδη!
Σαν προϊόντα λοιπόν, είναι Α Ν Α Λ Ω Σ Ι Μ Α και όταν η επιχείρηση κρίνει, ότι ένα προϊόν ΔΕΝ είναι ΑΠΟΔΟΤΙΚΟ, το … απομακρύνει και το αντικαθιστά!
Δυστυχώς, ο ρόλος του γονέα σ’ αυτή τη «συνεργασία», είναι ο ρόλος του … Π Ρ Ο Μ Η Θ Ε Υ Τ Η ! είναι αυτός που πάει το … προϊόν – παιδί στην ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ – Π.Α.Ε, με την ελπίδα ότι το «ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΙΟΝ», θα κάνει τη διαφορά από τα υπόλοιπα και θα μπει, στο «ψηλότερο» ράφι!
Δεν είναι κακό, να είμαστε αισιόδοξοι, αλλά, στο «ψηλότερο ράφι», θα πάει 1 παιδί στα … 200 και αυτό, με εξαιρετικές και αδιαμφισβήτητες ικανότητες! Τα υπόλοιπα .. παιδιά – προϊόντα, μπαίνουν σε μια άνιση μάχη προώθησης, από τους ΓΟΝΕΙΣ – ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΣ, οι οποίοι γίνονται έρμαιο πλέον της ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ, η οποία θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να τους εκμεταλλευτεί!
Με λίγα λόγια … «μπαμπάκα», αν ΔΕΝ είναι το δικό σου παιδί, το ΕΝΑ στα ΔΙΑΚΟΣΙΑ και επιμένεις να το δεις … ψηλά, ετοιμάσου να βάλεις το … χέρι στην τσέπη, για κάποια «χάρη» ή .. «χορηγία» προς την .. επιχείρηση, ή σε κάποιο .. μέλος – προπονητή αυτής!
Όσο μαγευτικός είναι ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ, άλλο τόσο .. Β Ρ Ω Μ Ι Κ Ο Ι, είναι ΠΟΛΛΟΙ από αυτούς, που από ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ πόστο … λένε ότι το .. «υπηρετούν!»
Μπορώ να φλυαρήσω κι΄ άλλο, με πολλές «βρώμικες αλήθειες», αλλά επειδή κάποιοι μπορεί να λένε, ότι λέω και γράφω πολλά, θα τελειώσω με τα παρακάτω : ΔΕΝ μπορούν ΟΛΑ τα παιδιά, να γίνουν ποδοσφαιριστές «ΥΨΗΛΟΥ – ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ – ΕΠΙΠΕΔΟΥ», μπορούν να γίνουν όμως .. κάτι πιοΧΡΗΣΙΜΟ, που να απαιτεί ΝΟΥ και ΓΝΩΣΗ.
Μην προσπαθείτε να ΕΠΙΒΑΛΕΤΕ στο παιδί σας, τα δικά σας .. όνειρα! Προσπαθήστε να το ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΕΤΕ, για τα δικά του όνειρα και να το ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΤΕ, στην όποια επιλογή του!
* Toυ Τάκη Γιαννόπουλου
Προπονητή στο εφηβικό τμήμα της ακαδημίας του Πανερυθραϊκού
.jpg)
